WYSOKOŚCIOMIERZ

Wysokościomierz - jest to przyrząd pokładowy, stosowany na praktycznie wszystkich rodzajach statków powietrznych. Jest to czuły manometr wskazujący wysokość dzięki pomiarowi ciśnienia powietrza i wyskalowany w metrach, stopach lub kilometrach.

Zasada działania wysokościomierza jest dość prosta - w praktyce wysokościomierz jest swego rodzaju barometrem. Podstawowym jego elementem jest tzw. puszka aneroidowa - szczelnie zamknięte, elastyczne metalowe naczynie. Jak wiadomo, ciśnienie powietrza spada wraz z wysokością. Im wyżej znajduje się szybowiec, tym większa różnica ciśnień pomiędzy wnętrzem obudowy przyrządu a wnętrzem puszki. W wyniku tego puszka rozszerza się i przez odpowiednią przekładnię popycha wskazówki przyrządu. Wysokościomierz zaopatrzony jest w dwie wskazówki - cieńsza i dłuższa wskazuje setki metrów, grubsza i krótsza - tysiące (mogą to być też setki i tysiące stóp, stopa to ok. 30,5 cm).

Dwa główne rodzaje wysokościomierzy:

• ciśnieniowy – mierzący odległość od poziomu, na którym ustawiono zerową wartość wysokości lub od poziomu morza (w odniesieniu do ciśnienia na poziomie morza);
• radiowysokościomierz – mierzący odległość do poziomu terenu, nad którym wykonany jest lot.

Wysokościomierz ciśnieniowy mierzy ciśnienie statyczne powietrza na poziomie lotu statku powietrznego i przetwarza wynik pomiaru na wskazania wysokości lotu w odniesieniu np. do poziomu morza w atmosferze wzorcowej.

Radiowysokościomierz to radiolokator małej mocy, który mierzy odległość między samolotem a ziemią. Często używany na samolotach podczas lądowania przy złej pogodzie lub stosowane nad górami do wskazania wysokości lotu nad przeszkodami terenowymi. Podobnie jak inne urządzenia radarowe, wysokościomierz mierzy odległość przez określenie czasu potrzebnego fali elektromagnetycznej na przejście drogi do i od celu, którym w tym przypadku jest powierzchnia terenu.